Men­to­ring Busi­ness Relief

Skąd może się brać potrze­ba mentoringu?

Cisza. Pau­za. Prze­strzeń. Rozmowa.

🪞 „Potrze­bu­ję z kimś poroz­ma­wiać, żeby odbić myśli”
🪞 „Muszę się wyci­szyć, żeby móc w koń­cu spo­koj­nie pomy­śleć”
🪞 „Nie mam prze­strze­ni nawet na spi­sa­nie swo­ich pomy­słów biznesowych”

CISZA (w życiu i w biz­ne­sie) zaczy­na być w pew­nym sen­sie luk­su­sem; czymś, na co nie wszy­scy mogą sobie pozwo­lić. Coraz więk­sza popu­lar­ność men­to­rin­gu biz­ne­so­we­go bie­rze się, wg mnie, m.in. z bra­ku sta­wia­nia gra­nic, z cią­głe­go „jutro już na pew­no do tego sią­dę”, z tej man­try „wiem, że powin­nam, ale nie mogę sobie pozwo­lić cho­ciaż na chwi­lę dla siebie”.

Bie­rze się też z tego, że lubi­my roz­ma­wiać, lubi­my spo­ty­kać się z kimś, kto „ma tak samo jak ja”, „prze­szedł to, co ja”, „zoba­czy i oce­ni z zewnątrz”.

Potrze­bu­je­my LUSTRA, spo­koj­nej TAFLI, w któ­rej odbi­je się nasza myśl, zwąt­pie­nie, pomysł na pro­dukt, ana­li­za UX.

Jak wyglą­da pro­ces mentoringowy

1. Pozna­ję cie­bie i two­je potrze­by i two­rzę sys­tem dopa­so­wa­ny do Two­je­go stylu.
2. Wiem, gdzie cię przy­ci­snąć, żebyś mógł/mogła roz­wi­nąć skrzy­dła i ruszyć z działaniami.
3. Nie obie­cu­ję, że zaro­bisz milion w miesiąc.
4. Nie sprze­da­ję jed­nej scież­ki, ale poka­zu­ję Ci mapę moż­li­wo­ści, jaką daje digital.
5. Ze mną nie stwo­rzysz sła­bych postów w cha­cie GPT i nachal­nych tre­ści sprze­da­żo­wych, któ­re nie są w Two­im stylu.
6. Nie każę Ci kopio­wać tren­dów. Nie chcę, żeby Two­je kon­to było jed­nym z wie­lu podobnych.
7. Two­rzę Ci prze­strzeń do namy­słu i ana­li­zy. Nie wpa­dam z goto­wy­mi roz­wią­za­nia­mi, któ­re mogą od pro­gu za bar­dzo przytłoczyć.
8. Koń­co­we spo­tka­nie to czas na ewa­lu­ację, pod­su­mo­wa­nie i pla­ny na przyszłość.